Sanma Şiiri - Muhammed Bedri Hüdayi

Şems-i yâr bu vücut mülküne girer sanma,
Sen sen oldukça vahdet güneşi doğar sanma.

Hak'tan gayrı ne varsa hepsi yâre perdedir,
Hicabı kaldırdın mı gayr kalır sanma.

Bulunduğun hale razı ol deme rahat edeyim,
Boyun büktün mü yabanda kalırım sanma.

Gözüne kıymık girerse görür müsün afitab-ı ,
Gönlünde düşünce ile meşhut olurum sanma.

Yâr ayine-i insanda kendi cemaline âşıktır,
Sen kendin arada var olduğunu sanma.

Yardan bir an ayrı kalmak gafleti zehirdir,
Huzurda durmazsan kurtulurum sanma.

Seni huzurdan ayıran hayır ve şer birdir,
Gaip olmadan “Zahir” tecelli eder sanma.

Ahlak-ı zemimeyi düzeltmeye uğraşma,
Hak ile olunca sende kötülük kalır sanma.

Bedri aç olana soğan ekmek kâfi gelir,
Gerçek aşığa da az bir işareti yetmez sanma.