Ey Sâlik!
Allah'a kullukken asıl özgürlük,
Nefse tâbiyeti hürriyet sanma;
Nefsi klavuzlar dâim hırgürlük,
Hevâdan gayrısı esâret sanma..
Nefsin arzuları dünyevi bağdır,
Kişinin benliği kendine ağdır,
Sapkınlıkta bu çağ azılı çağdır,
Haklılık ille de, kemiyet sanma..
Nefis imkân bulsa Firâvun sollar,
Adâlet hikâye, kendini kollar,
Bilmem ki nereye çıkacak yollar?
Hile Şeytân'a hâs, mârifet sanma..
İbâdet ederken dahi saptırır,
Dünya fâni diyen bile kaptırır,
Gönül neyi sevse ona taptırır,
Taklid-i imânı hidâyet sanma..
Örf âdet diniyle uyuşmuş sapsın,
Dünyada faydasız ahrette n'apsın?
Hakk Aşktır kim neye taparsa tapsın,
Sözlerim bunlarla kifâyet sanma..
Gözü açık değil, ölen uyanır;
Ahlâksıza hangi imân dayanır?
Mûmin Nebî'deki renge boyanır,
Kula kulluktadır haysiyet sanma..
Tarsusi mahlûka edilmez minnet,
Sebepte ifrâta kaçmaktır cinnet,
Arap kültürüne deniyor sünnet,
Riyâkar yapılan ibâdet sanma...
Kayıt Tarihi : 1.5.2017 17:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!