Bir ömür böyle geçti: Kahkahalar alaylı…
Dönmüştü, yine döner; ağlar, yalvarır sanma!
Kalmadı arzuhalim, elbet Yaradan bilir,
Duman dumandır dağlar! .. Şimdi, yol verir sanma! ..
Beklerdim ki gül açar, belki de bahar olur,
Gecenin geçer hükmü, gün doğar nehar olur.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
