Şanlı Kırbacım Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kul,oyuncak oldu nefsin elinde

Ben ise izânla uğraştım durdum

İdrâki boğulmuş kibir selinde

Toz toprak çamura karıştım durdum

Hidayet harcıma, dünden yarına

Edeple hayâlar dolsun istedim

Dönüp de bakmadım,dünya varına

İmânım döşümde kalsın istedim

İlimsiz amelin sonu karanlık

Amelsiz ilim de küfre dönüştü

Gök gürlese bari, hemen bir ânlık

Ağır hakikâtle hece binişti

Sağanak patlasın şimdi bir kere

Düşsün ki heceler pusudan bir bir

Dilimde,harf harfi yutmak üzere

Fikir çilesinde ,nedir bu kibir ?

Harfte nüsha nüsha titreyen ağrı

Ruhuma giren bu kaçıncı sızım

Ensemde azabın çekilmez kâhrı

Neden, vuruşlara hep kırbaçsızım

Eyer ,dizgin, mahmuz, bulayım hemân

Çün,yalana teslim olduysa âlem

Tuğ kaldırmış atlar olur mu dermân

Eğer kan çölüyle dolduysa âlem

Zillet gölgesine fıtratını sal

Böyle diyor ; Issız vahadaki ses

Çıyan,tilki,çakal dolmuş,bu ne hâl ?

Şöyle çektim derin derin bir nefes

Yırtılan sinemde, anlamadığım

Sancılar diyorum ,bağrımda göz göz

Hele şu sabırla hep yamadığım

Yaralara,kıymık kıymık battı söz

Sabır,dolaşıyor gayrı benimle

Benim ,saf aynaya aks eden sırrım

Suretime bakıp yaparken hamle

"Kur'ân'ı Âzim'üş-Şân"dır öz kârım

Güç,benle yürürken çöller sulanır

Ruh kervânım hemen sefere çıkar

Hayat denen roman O'nla şenlenir

Mekânın sesinden besteler akar

Besteci yaklaşır semâdan bir ân

Eşeler gafleti akıl yamacım

Ziyâ sarar ufku,uzun atar tân

Masivadan ıslık çalar kırbacım

...O ân, güneş titrer ,düşer kıvılcım

...Âşk yörüngesinde dinerken sancım

...Bir değil,bin kere O'na muhtacım