Sanki Yokmuş Gibi Şiiri - Abdulkadir Özd ...

Karanlık....
Zifiri mi zifiri...
Ben duyguların en fakiri
Zihnim bulanık,
düşüncelerim belirsiz,
kaybettim mantıklı cümleleri...
Oysa çok gayret etmiştim
Yok aradım sanki
bilinmeyeni bulacakmış gibi
&&&&
Belki ile başlayan olasılık
cümleleri bile kurdum ona
Belki varlığı vardırır beni varoluşa
Çıkarır karanlık dipsiz
duygulardan aydınlığa
baş kahramanı yapar sonu
mutlu bitecek masallara
Öyle başladı oysa bir
suçumda yoktu aslında
Ve öyle duruyordu,
sanki sevecekmiş gibi
&&&
Yine aynı bir bitiş
Hiç arkaya bakmadan çekip gidiş
Biraz kakışma biraz itiş
Biraz üzüntü, biraz melankoli
Azda serzeniş...
Yine Mutsuz bir sona esir oldu masal
Bir varmış bir yokmuş gibi..
&&&&
Bu yaşananlar aslında kaderdi
Hikaye bu ya hep sonu
mutlu bitecek değildi
Acaba başa gelen yalnızlığın
kıymeti bilinsin diyemiydi
Mutsuzlukta insana yakışabilirmiydi
En afillisinden bir yalnızlık gibi
&&&
Bundan sonra bir karar verip
artık böyle mi yaşamalı
Akıl fikir askıya alınmalı
Yürek Kafeste bırakılmalı
Sorular sormayı unutmalı
Nerdesin kimlesin, hangi
bilinmezliktesin kaygıları bırakılmalı
Gelen gelir giden gider diyip
Kapılar hep ardına
kadar açık mı bırakılmalı
Ve tamamen vazmı geçmeli artık
Sevgi, saygı, aşk sadakat
sanki yokmuş gibi...