Sanki Şahmeran'ın Gözleri Şiiri - Azize ...

tuhaf bir kış günüydü
sanki hüznümün aydönümüydü
seni en son bana bakarken görmüştüm
sanki şahmeran'ın gözlerini görmüştüm
yürüdüm
senin yürüdüğünü düşündüğüm tüm caddelerde
boyamak için bir nehir aradım
bulamayacağımı bile bile
yaşam olmayan herşeyi çıkaracaktım yaşamımdan
yapamayacağımı bile bile
o gün ise yaptığım en iyi şeydi bir fotoğraf çektirmek
nasıl da sahtekardım gülümserken
halbuki az önce silmiştim gözyaşlarımı
buluzumun bir kenarına
yürüdüm
senin yürüdüğünü düşündüğüm tüm caddelerde
bir kaldırım taşı olmak istedim
kimse benim farkımda olmasın diye
hatta iki kaldırım taşı arasına düşmüş
bir kum zerresi olmak istedim
aslında ne istediğimi bilmeyerek

seni en son bana bakarken görmüştüm
sanki şahmeran'ın gözlerini görmüştüm
yağmur yağıyordu
ben ağlıyordum
yürüdüm
senin yürüdüğünü düşündüğüm tüm caddelerde
bir yanda sen
bir yanda yağmur
kendi içimde hesaplaştım
geçtiğim bütün duraklarda bekledim tek tek
hiçkimsenin gelmeyeceğini bildiğim halde
kendi içimde hesaplaştım yine
bu kez durak saçaklarının köşesinde

seni en son bana bakarken görmüştüm
sanki şahmeran'ın gözlerini görmüştüm
birkaç kitap ismi düşündüm
ortada hiçbir öykü yokken
yürüdüm
senin yürüdüğünü düşündüğüm tüm caddelerde
o an bir öykü yazdım ama içinde sen yoktun
aslında bir elmanın faydası kadar çoktun
ne umuyordum ki sanki
ne bekliyordum
öykümde bile yerin yoktu
ismin yoktu
yoktun

seni en son bana bakarken görmüştüm
sanki şahmeran'ın gözlerini görmüştüm