Sanki onun umrunda Şiiri - İbrahim Özdem ...

SANKİ ONUN UMRUNDA

Karanlık gecemin sisli matemimin,
Mehtaplı gecelerde yıldız olmamın,
Yaprak gibi dallardan yere düşmemin.
Sanki onun umrunda

Onu düşünmekten uykularımın kaçması,
Umutlarımın son bulması,
Hayatımın ince çizgide gezinmesi,
Sanki onun umrunda.

Bagrıma taş basmamın,
Çilelere demir atmamın,
İğneli fıçılarda yatıp kalkmamın,
Sanki onun umrunda.

Dertlerle kardeş olmuşluk,
Güleç yüzlülüge kurşun vurmuşluk,
Denizin orta yerinde alabora olmuşluk,
Sanki onun umrunda.

Kahrımdan incecik zardaysam,
Yüreğimin acısıyla kederle dolduysam,
Gül bahçesindeki güller gibi sararıp solduysam,
Sanki onun umrunda.

Saçlarımın pamuk gibi apak oluşu,
Kederlerin hemoganyasında neşemin yok oluşu,
Göz yaşlarıma karışan içimin acıyışı,
Sanki onun umrunda.

Yüreğimde açılmışsa yara,
Azrail bana vermişse öncelik sıra,
Zindan günlerim varmışsa son bahara,
Sanki onun umrunda.

Göz yaşlarım gövsümde kör düğümse,
Yaşadığım dünya çöl gibi bereketsizse,
Parçalanmış yüregim artık dayanmıyorsa,
Sanki onun umrunda.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR