Sanki Manavgat Şiiri - Veysel Çakır

Kalbim perişandır gönül divane
Bir dünya misali döner dururum
Hasretin kuruldu oldum virane
Yanar yanar sonra, söner dururum

Ne kadar dayanır yorgun bedenim
Senden başka var mı daha nedenim
Geceleri gündüz sensin edenim
Dertlenir dertlenir, inler dururum

Sende mi bende mi bilmem kabahat
Hep seni anlatır yirmi dört saat
Öyle çağlarım ki, sanki Manavgat
Kendimi kendimi dinler dururum

Eline değmiyor uzanan elim
İçimden kopuyor bir anda selim
Tufana dönüyor, o an meltemim
Derinden derinden ünler dururum

Binince tepeme acı olgular
Aklımı alıyor deli duygular
Canıma kast eder o an kaygılar
Zoruna zoruna önler dudurum