Sanki küçücük Bir çocuk

Ne kadar çok yalnız hissedebilir bir insan ?
İşte ben bugün hayal bile edemeyeceğiniz kadar yalnız hissettim kendimi.
Ne çok şey duydu kulaklarım;
Bi yanda Sevgi; bir yanda nefret nameleri.
Diğer yanda...
Hiç gülmediğiniz kadar komik; hiç üzülmemişsiniz gibi hüzünlü cümleler.
Hepsi yankılandı zihnimde lâkin hiçbiri ulaşmadı ruhuma.
Panikledim bi an,oda mı bıraktı yoksa beni.
Oysa,saklanmış içerde bi yerlerde.
Sanki küçücük bir çocuk,
Korkmuş,sinmiş,dilinin bağı çözülmez olmuş.
Konuşmuyor benimle bile.
Ne denir; ne yapılır bilmez bi hâlde, oturdum yanına
Şimdi anlatsan anlamazlar,öyle ya kendim dahi anlayamıyorum bulunduğun hali.
Lakin sende yalnız koma beni!,deyiverdim bi anda.
Hiç hatrıma düşürmeden;
Sevdiklerinin,yaşadığı bu hayatın getirdiklerinden ne kadar yorulduğunu.
Bunlarda teferruattı zaten, kırgın da yaşadık yorgunda.
Çok defa aynı yerde,aynı hallerde rastlaşsakta ,döndük yine birbirimize
Çünkü biliriz ayrılmak yok,Hak tecelli etmeden.