(sensiz inan bir an bile ya-şa-ya-mam)
aklım gider, kalbim sıkılır, afallar bu gönül
heyecanlanırım kan-ter, nabzım daha fazla atar
sanki israfil sürunu üflüyor gibi gelir ruhuma
karşıdan çıkınca sen, yeniden can gelir bedenime!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Uçarım kırık kanadımla bile, binlerce kilometre...
Sensiz tüy bile ağır gelir, kaldıramam hayatı böyle...
İŞTE ÖYLE.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta