Sanki İsrafil Sürunu Üflüyor Gibi

(sensiz inan bir an bile ya-şa-ya-mam)

aklım gider, kalbim sıkılır, afallar bu gönül
heyecanlanırım kan-ter, nabzım daha fazla atar
sanki israfil sürunu üflüyor gibi gelir ruhuma
karşıdan çıkınca sen, yeniden can gelir bedenime!

hiç olmazsa ara ara ansan beni uzakta da olsan
çınlar kulağım bilirim 'sensin' derim beni yad-eden
uçarım kırık kanadımla bile, binlece kilometre
sensiz tüy bile ağır gelir, kaldıramam hayatı böyle!

bir umut beni ihya eden, varlığın sebeptir yaşamama
tek korkum, eğer senden haber gelmezse ne ederim
ruhum sıkılır, dügümlenir dilim, kalbim kanar solarım
sana duyduğum aşkım heba olur, inan yaşıyamam!