Sanki içimde bir orman gibi kapatmışın bedenimi
Kimse giremez sıkki ağaçlar doldurmuş adeta içimi
Ancak bir yangın çıkarsa gel görkü söndüremezsin ki
Felaket olur bedenim yanar o zaman bulamazsın yerimi
Yeşillik var duygu yüklenmiş için hatta sık ağaçlar
Orman işte o zaman kim bilir nereden aşk başlar
Sahip olalım birbirimize yardımlaşalım arkadaşlar
Hayat dediğin insan doğmadan ana karnında başlar
İlk sevgiyi orda verirsin sonra alınca kucağına
Kolarınla sarılır öpü verirsin koklarsın yanağına
Bakmışsın bir filiz uzuyor seni yaşatan çocuğuna
Ne kadarda benziyor değilmi orman insana
11.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 11.4.2008 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ormanla aşkımı yaşamla birleştirdim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!