Sanki Çocuk Oyunu Şiiri - Murat Tuğci

Bildik bir şarkı bu
Dinmeyen melodisiyle
Hala kulaklarımda
Hiç anmak istemiyorum
O gizemli adını
Ne yapayım ki
İki hecesi de hala dudaklarımda
Sevdam var, yangınım var...
Tükenmişliğim var,
Sır dolu kayboluşunun
Sızısı var feryatlarımda
Bir de İstanbul var!
Senlikle dolu
Seni arayışlarımla dolu
Çırpınışlarımla dolu
Öylece oturuyorum
İstanbul’un yalan sokaklarında
Hatırlar mısın bilmem
Hiç istemezdim ki bitsin
Seninle taşan saatlerimin sonu gelsin
Hiç istemezdim bilirsin
Maviliklerle dolu bir alemimiz vardı
Onu da bilirsin
Oraya açılan kapı önünde seni bekleyişlerim
Elinden çekip gidişlerim
Her seferimiz yalandanmış
Parlayışların yalandan
Gözlerimdeki gözlerin yalandan
Bak işte camdanmış
Bir dokunuşta kırılan
Hurda camdanmış
Ne sözler vardı verilen
Benimkiler gerçekten
Seninkiler ise geçerken
Niye mi bu öfke, neden mi bu hınç
Elveda demeyi kolaydan
Sevdayı oyundan
Beni öylesine ve sıradan sanan
Sen değil misin?
Kolay olsaydı
İnan bunları saymazdım
Sevdanın bu kadar çocuk oyunu
Olduğunu bilseydim inan hiç oynamazdım.
Rüyalarımın en baş misafiri
O yalan hayalini
Asla hatırlamazdım
Böyle olacağını bilsem
Yüzüne bile bakmazdım