Sanki bir gölgeyim…
Karanlık kâbuslar bastı,
Yüreğimin zindanlarındayım…
Camı olmayan dört duvarın,
Soğuk gecelerindeyim…
Tenimde prangalar,
Körkütük mıhlanmış duygularım,
Kasvetli havanın boğan nefesinde,
Çıkmaz sokakların köşesindeyim…
Kaybolmuş ruhum tenimden,
Bir korku nöbeti sarıyor,
Aslında zamanın koridoru, açılmış san ki,
Almış beni, bilmediğim adımlar götürür…
Gittiğim diyarlar anlamaz beni,
Suskunluğum çığlığa dönüşür,
Aslında sesim çıkmaz, gözlerim haykırır,
Neredeyim derim, sanki bir gölgeyim…
Oktay ÇEKAL
15.02.2014-01.06
Kayıt Tarihi : 19.5.2014 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!