Sanki Arena! Şiiri - Seçil Karagöz

Hâlimi sorarsan, bende değilim;
Âdeta aynada bir başka ben var!
Duyduğum, gördüğüm hüzün veriyor;
Milletin meclisi sanki arena!

Efendiler! Yiyin birbirinizi!
Huzur, güven, barış nenize gerek?
Yediden yetmişe şaşar dururuz;
Milletin meclisi sanki arena!

İşsizi, yoksulu düşünmeyiniz!
Aslanlar, kaplanlar gibi boğuşun!
Belki bu da sizin bir eğlenceniz!
Milletin meclisi sanki arena!

Keyfiniz isterse, kanun yapınız;
Maaşlarınızı hep artırınız!
Dokunulmazlıksa, kavi zırhınız;
Milletin meclisi sanki arena!

Suni gündemlerle ‘Dedin! Demedin! ’
Bıkkınlık vermekte, sinir bozmakta!
Sorunlar yumağı sürekli büyür.
Milletin meclisi sanki arena!

Küfürler, yumruklar, tekme tokatlar,
Gözlükler, saatler havada uçar!
Bu nasıl iştir, pek korku saçar;
Milletin meclisi sanki arena!

Ortalık karışır, sular bulanır;
İç ve dış düşmanlar sevinir durur.
Ulus kan ağlar, vekiller vurur;
Milletin meclisi sanki arena!

04.02.2010