Ney…
Sanki ağlıyordu
Ruhumun hicranını şehre diyordu
Kalen susarken, sinem derin bir hüzün duyuyordu
Maveradan nükseden tını hissiyatımı kuşatırken gözler durmuyordu
Artık kime baksam, meramımı anlatmak için sabırla durulsam, olmuyordu
Farklı meziyetler ve nefsi asabiyetler önüme çıkarken, kalbi hassasiyetler kayboluyordu
Derdi gamımı dinleyecek, yüreğime serinlik zerk edecek bir nefes umutla bekleniyordu…
Kayıt Tarihi : 31.1.2014 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!