Sanki acıyla kıvranıyor şu dünya

Ahir zaman düştü bana
Ölümler düştü bana
Söndü yıldız
Yandı güneş
Bir acı düştü bana
Bin acı düşsün bana
Acıyla kıvranmak düşsün bana

Gül yandı
Bülbül yandı...

Anladım güneşin ortasına karanlığı neden bıraktığınızı...
Karanlığa hiç ağlamam ki
Acıyla kıvransın karanlık

Anladım keşke anlamasaydım
Faniliğe emanet dünya
Ağlarım dünyaya ölse
Bin acıyla kıvransın dünya

Sanki acıyla kıvranıyor dünya
Öleceğini bilen bir çocuk korkusundadır şimdi dünya
Bıraktım kendimi bin acıya...
Dünya da bir fanidir
Anladım anlamasaydım keşke
Neşem kalmadı artık fanilik ne kötü şeysin...

İyileşmez yaram bir faniyim ben de
Sanki acıyla kıvranıyor dünya
Bir fani şu dünya da
Neşem kalmadı artık çünkü fanilik kötü şey...