Sanki Şiiri - Enver Gokcay

Ey vefasız hasretin beni perişan
Etmeden gelseydin ne vardı sanki
Gönül sarayımda uğursuz baykuş
Ötmeden gelseydin ne vardı sanki

Mum misali eririken ben yavaş yavaş
Ruhumda kopar kıyamet bedende telaş
Yüreğime acı keder gözlerime yaş
Dolmadan gelseydin ne vardı sanki

Dindiremez oldu tabip acılarımı
Perişan halim ağlatır bacılarımı
Avuçlayıp ellerimle kır saçlarımı
Yolmadan gelseydin ne vardı sanki

Toplanmış başıma vefakär dostlar
Kimi teskin eder kimisi ağlar
Ulu dağlar misali başıma karlar
Yağmadan gelseydin ne vardı sanki

Zorda olsa kabullenip acı gerçeği
Sen diye bağrıma bastım geceyi
Bahtiyar ömrümün gülü çiçeği
Solmadan gelseydin ne vardı sanki

Ömür geldi geçti bir yel esimi
Ne zevk aldım dünyadan ne hevesimi
Enver der göreydim seni son nefesimi
Vermeden gelseydin ne vardı sanki
ölmeden gelseydin ne vardı sanki