Sanki. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

SANKİ.
Görmedim kelamını,
Gitmedi kalemim,
Bu gece bir başkayım,
Boşluğa düştüm yine, sanki

Yorgunum yaşama hayata,
Küskünüm tüm insanlığa,
Garip ama kendimede küstüm,
Yinede yazayım dedim nedense,
Rahatlarım mısralara bakınca, sanki

Yapmak zorunda olduklarım var,
Ve lakin elimden gelmiyor işte,
Mirasım yenilmiş öksüzlüğe itilmiştim,
Kendime asıl ne ettiysem etmişim, sanki

Şimdi onun acısını duyarken,
Bir rüzgâr gelsede diyorum,
Alıp götürse beni uzaklara,
Yarama ilaç olacak, sanki

Zamana bıraktım artık kendimi,
Ne olacaksa olsun bir an önce,
Yeter ki çıkayım bu cendereden,
Bitecek derdim unutulacak, sanki,

Sormayın bana neden diye,
Kendim değil asıl derdim,
Onu bilin yeter gayri size,
Söylesem yardım edilecek, sanki

Yok yok böyle olmuyor,
Mısralar yazdıkça uzuyor,
En iyisi burada kesmek bitirmek,
Rabbe münacat gerek,Onsuz olmuyor inanınki.