Sanki Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Öyle hissediyorum ki sona gidiyorum
"Son kez yürüyeceksin"
Koparılıyorum, kopuyorum sanki
Hiçbir yere ait hissetmiyorum kendimi
Bir şey çekiyor, hissediyorum
Ama ne olduğunu bulamıyorum.

Mutlu muyum? Evet, her şey yolunda
Ama içimdeki hüznü gideremiyorum

Dedeme gittim, ilk defa tek başıma
Dedem kalkmadı, toprağın altındaydı
-Dede ben geldim, nasılsın?

Kendimi ne olursa olsun yalnız hissediyorum
Biliyorum, yalnız değilim
Fakat
Kurtulamıyorum bu histen
İçim içime çekiyor beni
Öylesine yaşamak istiyorum

Ben ne yaptım kendime
Var olmanın ağırlığı çokmuş
Bugün bir teyze
"İnsanı dert, ağacı kurt öldürürmüş"
Dedi
Peki, benim derdim ne?

Herkesi geçtim, bir kendime yaranamadım
Yara açtım, yaramı sarmadım
Kabuk bağlasa, kanattım
Neden yaptım?

O kadar boşlukta hissediyorum
Ve o kadar boşlukta olmak istiyorum ki
Yok sayılmak istiyorum

İnsan çok garip bir varlık
Hep var olduğum bilinsin isterdim
Şiirle belki ölümsüz olurum derdim
Ne çocukça bir düşünceymiş
Oysa dünyaya gelip yaşayıp göçüp gitmek gerekmiş
Göçmek, gitmek dediğime bakmayın
Gencim, yaşım 23
Ama kendimi var edemedim hala
Ve sanırım bu ızdırap yok sayılma isteği doğurdu

Gidiyorum
Sanki sona
Helal olsun her hak!
Helal edin!