Sanki Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Sanki ölmüştük, buz tutmuştu bedenimiz
Vakit kar gibi bembeyaz
Uzak bir gölge belirsiz
Ölüm hiç bu kadar soğuk hissedilmemişti
Belki sessiz bir kıyamet
Ya da koca bir serzeniş
Belki de...
Hayat sahrasına ekilen umut
Loş bir sokakta ışık gibi koşan yaşam
Bazen dalıp giden bir selam
Gözleri Akdeniz'i izleyen bir çocuk
Gezintiye çıkmış bir genç kız kalbi
Salt heyecanlı terli telaşlı...
Sanki ölmüştük biz ve merhaba diyorlardı
Umut ekilen sahrada yürümek,
Terli telaşlı yol almak
Yorgun ve kavgalı
Kimi zaman küs yaşamla
Bir o kadar dimdik ayakta
Ve
Alsa mağrur olmamış
Biz ölmüştük sanki
Hayat kulağımızda bir sela

Nisan 2018