Ey fâni sevgili!
Elest Meclisi'ni Aşkın ansıttı,
İlâh-i Aşk'a sır, girizgâh sanki;
Varlığın Esmâ-ül Hüsnâ yansıttı,
Baktıkça duyduğum inşirâh sanki..
Seninle şu dünyam oldu rengârenk,
Hakîki Aşk'a tek Aşkınmış mihenk,
Kâinat gördüm ki tutturmuş âhenk,
Benimle dönmekte hep semâh sanki..
Gönlümü avlayan tatlı sözündür,
Şiire malzeme senin yüzündür,
Aşk şâheserin bu ölümsüzündür,
Gönüller fetheden pâdişâh sanki..
Gönlüme miftâhsın, açtın kiliti,
Aşkıma kıblegâh, kalbin mürşiti,
Seninle buldum ben asıl mesciti,
Mahlûklar içinde mücerrâh sanki..
Hayat mânâsını anlattın bana,
Yönünü gösterdin şaşırmış câna,
Sensizliğe gönül nasıl dayana?
Sevginmiş âlemde bil izâh sanki..
Adem irkilir O senden ses ile,
Endişe ediyor bâzen es ile,
Nefsime terbiye sensin vesile,
Habire gittiğim bir dergâh sanki...
Kayıt Tarihi : 21.6.2016 10:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!