Sanki Şiiri - Kenan Arman

bir gece biter, ay büyürken huzursuz
kanmalarında çocuk bakışlarıyla
kapanırken gözlerinin ışıltısı
huzursuz, bir gece biter ay büyürken

bir söz, bir yerden bir yere gider, kendinsiz
tek hatırlanan lacivert uykuları ölümün
duvarda bir çivi anılarını bekler
kimseler öpmezken kimseleri
kendinsiz, bir söz bir yerden bir yere gider

yılgın ruhlarıyla susar insanlar, nedensiz
tenlerinden sıyırıp sıyırıp hüzünlerini
sıvanırlarken yaşamak dedikleri oyuna
sesler böler keşkeleri, acılar böler, böler yağmurlar
nedensiz, yılgın ruhlarıyla susar insanlar...