Sanırsın ki Şiiri - Latif Akagündüz

Sanırsın ki;
hüzünleri hep şiir katar yüreğe,
mana eblehtir, kifayetsizleşir,
kelimeler ki depar atar dizelerde,
harf koşar, söz birinci gelir,
yorulursun, acıkırsın,
bir şiir okursun,
doydum, sanırsın.

Acılar bulut olur,
habercisidir sağanağın,
kurumaya yüz tutmuş vahalarında,
kendine cephe almış göz yağışların,
gönül ikliminde umman olur,
boğuldum, sanırsın.

Sanırsın ki;
ifade serbest bırakılmış,
beden zindanda,
fikir firar etmiş, akıl ziyanda,
düşünce kıyama durmuş,
ruhun ibadet antrenmanında,
eğilirsin, bükülürsün,
içindeki cevheri alırlar da,
Müslüman'ım sanırsın.

Gitmek unutturur sanki içindeki sızıyı,
gitmek mi zor, kalmak mı cevaplayamazsın,
tereddüt ettiğin yere koyarsın noktayı,
yaşadığın her yürek çırpıntısında.
hüznün çoğaldıkça bedende azalırsın,
yürüyemezken bir kara parçasında,
aya tutunur, güneşe dokunur,
buluta basarsın,
aşık oldum, sanırsın.

Sanırsın ki;
güzel sana yaratılmış,
yaratılanı seversin,
sevdikçe yanarsın,
yandıkça yazarsın,
yazdıkça da "şair"
oldum, sanırsın...