Sanırsın ki Şiiri - Engin Badem

Sanırsın ki
Başımdan gitmezmiş kavak yelleri,
Sanırsın ki
Ruhuma zindanmış gözlerin.
Sanırsın ki
Aslında italik bir ivmede başlarmış bu yarış.
Sanırsın ki
Kan pıhtısı ve sen,
Ziya akan bir yalnızlığa koşarmış.
Ve biliyor musun?
Her şey ilk yanılgıyla başlarmış.
Dedim ya hani,
Kapamadan o gözlerini,
Ve gömülmeden uçsuz bir sahranın kumdan kalesine,
Yada doldurmadan umutlarını bir eskicinin yamalı heybesine.
Sonra gelsem diyorum sana,
Doğurganlığını yitirmemiş bir güneşin,,
Hüzmesinden sıyrılan bir tutam nar ile,
Sonra saysam yağmurları birer birer,
Sonra biriktirsem avuçlarımda bulutları.
Kutsalımsın desem sana,
Ekmeğim ve suyum olsan!
Yada mülteci bir nazarla.
Göğe başkaldırsam. Kızar mısın...?

Oysa sen sanırsın ki
Güneş yitirmiş doğurganlığını,
Kurumuş yedi renge münhasır göğsü.
Oysa sen sanırsın ki
Artık şarkılar hep hüzzam çalar.
Unutulmuş suzidilara diye bir makam.
Oysa sen sanırsın ki
Gökler hiç ağlamazmış,
Ve sanırsın ki yağmurlar sayılmazmış,
Dersin ki
Hangi bulut bohçalanır havada.
Hangi yağmur tutulur ki avuçta.
Bilmezsin ki inci mercan,
Bulutlar hep başımda,
Yağmurlar gözlerimde.
Ve bu iki elim başımın esaretinde.

Şimdi sanırsın ki
Hiçbir şey değişmemiş hayatta.
Yine yağmur yağmış,
Yine esmiş rüzgar.
Yine sabahın en seherinde uyanmış bahar.
Yine bir serçe telaşında çırpınmış zemheri.
Yine kör kütük sızmış saçlarıma kırağı.
Sanırsın ki
Sen gidince,akrep yine kovalarmış yelkovanı.
Sanırsın ki
Bir hüzün sarmazmış yürek denilen o masum canı.
Bilmezsin ki
Bilmezsin ki gülüm işte tam şuramda,
Hani acılarının kaşıksız sofrasında,
Hani ağrıyan yanımın kapı komşusunda,
Bir kara kazan kaynar durur.
Ve bilmezsin ki
Ayrılık bir adama bu kadar vurur.

Oysa sanırsın ki
Unutup gitmişimdir seni.
Hayat devam ediyor demişimdir.
Üç gün ağlamışımdır ardından.
Dördüncü gün acıkmışımdır.
Falan filan işte.
Ama bilmezsin ki
Bir demir lokma
Takılır durur kursağıma.
Bilmezsin ki
Ne esen rüzgar aynı,
Ne uyanan bahar.
Ne çırpınan zemheri aynı,
Ne güneşten sağılan nar.
Ne saçlarımda hüküm süren kırağı aynı,
Ne saatin akrebi
Ne masum yelkovanı.
Aynı değil inci mercan aynı değil...

Sen sanırsın ki hiç yanmamışım.
Hiç üstüme devrilmemiş dağlar,
Hiç tırnaklamamışım toprağı.
Hiç değişmemiş hayatın yüzüme çizdiği yolları.
Hiç sanma gülüm hiç sanma
Bana senden kalan,
Bozulan yeminler,
Geri alınan tövbelerdir.
Ve unutma ki
Senden sonra hayat,
Kanadı kırık mavi bir güvercindir.