Her şeye yorduk kafayı
Arttı kimlikteki sayı
Gören artık diyor dayı
Sanırım yaşlandık artık
Derdi aldı zevki sattı
Yüzdeki çizgiler arttı
Göbek büyüdü sarktı
Sanırım yaşlandık artık
Kalmadı o eski hızım
Tıkandım iştahsızım
Dinmiyor ağrım sızım
Sanırım yaşlandık artık
Allah iki çocuk verdi
Boyları boyuma erdi
Aynalar öyle gösterdi
Sanırım yaşlandık artık
Yakın sisli uzak fersiz
Zaman geçmiş habersiz
Üzülmek anlamsız yersiz
Sanırım yaşlandık artık
Banaymış feleğin kastı
Umudu vurdu düşü astı
Saçlarımı aklar bastı
Sanırım yaşlandık artık
Böyleymiş yazılan yazı
Çoğalttık zamanla azı
Kabullenmesem de bazı
Sanırım yaşlandık artık
Adem Durmazer
Kayıt Tarihi : 6.11.2009 14:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Durmazer](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/06/sanirim-yaslandik-artik.jpg)
Nemətsə də gözəl şeir,
Şair olan qəm də yeyir.
Ömrü keçir bu adətlə,
Uğurlu bir səadətlə.
Görən məni nadir deyir:
Saçlarına düşən bu dən?
Şair, nə tez qocaldın sən!
Dünən mənə öz əlində
Gül gətirən bir gəlin də
Gözlərində min bir sual
Heykəl kimi dayandı lal
O bəxtəvər gözəlin də
Mən oxudum gözlərindən:
Şair, nə tez qocaldın sən!
Ovçuluğa meyl saldım,
Gecə-gündüz çöldə qaldım,
Dağ başından enib düzə
Bir ox kimi süzə-süzə
Neçə ceyran nişan aldım;
Cavab gəldi güllələrdən:
Şair, nə tez qocaldın sən!
Bəzən uca, bəzən asta,
Otur sazım min sim üstə,
Andı yalan, eşqi yalan,
Dostluğu da rüşvət olan,
Ürək yıxan bir iblis də
Üzəvari deyir hərdən:
Şair, nə tez qocaldın sən!
Saç ağardı, ancaq ürək
Alovludur əvvəlki tək
Saç ağardı, ancaq nə qəm.
Əlimdədir hələ qələm
Bilirəm ki, deməyəcək Bir sevgilim, bir də Vətən:
Şair, nə tez qocaldın sən!
TÜM YORUMLAR (1)