Sanırım Öldün Sen

Her yerde bir şeyler aradım
Her şeyin içinde yalnızca seni andım
Kimsin bilmiyorum
Bilmek istemiyorum
Aşk dolandı etrafıma
Karşı kıyıda kalsın istedim çaresizlik bu defa
Okunacak bir şeyler olmalıydı
Yazılacak tek şey sen...

Yüreğim bana dedi ki:
'O öldü...'
'Biliyorum.' diyemedim,
Boğazıma sensizlik düğümlendi.

Her yerde bir umut aradım
Adım başı çare,
Ellerimde yalnızca ellerin olsun istedim
Ellerim boşlukta,
Ruhum seninle...

Ben biliyorum sen öldün ama,
Ben sende kaldım
Sonunda ben de öldüm,
Arzularımız askıda kaldı...

Her yerde aşkı aradım,
Onun adı çentiklenmiş aşktı,
Onun adı sen;
Senin adın o,
Aşkın özü buruşmuş, kırışmış bir kâğıt parçası mıydı?

Seni duyamıyor,
Seni göremiyor,
Seni sevemiyorum
Yüreğim ruhunun derinliklerine aktı ya,
Ben de yaşayamıyorum...

Her yerde sevmek adı geçsin istedim
Sevmek sen ol da,
Geç istedim
Sensizlik geçti,
Seni göremedim.

Görebilseydim aramazdım,
Aklımı,
Aşkımı,
Canımı,
Yolları kaybettim,
Seni kaybettim,
Yaşamı kaybettim.

Bu şiirler böyle yazılmaz,
Hüzün şiirlerin özü olmazdı,
Kurudu gözyaşlarım,
Aklım sende,
Ruhum seninle...

Yaşam bu değil,
Heceler, yalnızca seni hecelerken
Yaşamın adı sensizlik değil,
Ben sendim,
Sen hiçbir zaman ’ben’ olamadın,
Sanırım öldün sen
Ve sanırım öldüm ben...