Sanırım alışıyorum...
Gecelere, acılara bekleyişlere, gözyaşlarına
Derdim çoğaldıkça soyut arkadaşlarda çoğaldı
Sadece anlatıyorum bir karşılık beklemeden
Bazen parça parça oluyor yüreğim
Her adın geçtiğinde biraz daha karanlığa gömülüyorum
Güneş doğmuyor bahar gelmiyor
Hangi mevsimde olduğumu bile bilmiyorum
Dört duvar dört mevsim gibi
Gökyüzüm yıllardan kalma hafif sararmış beyaz tavan
Yatağım ve yastığım yağmurlara şahit olan ve derdimle ıslanan ama yine de merhamet gösteren bir bulut parçası gibi.
Zamanı unutuyorum ve kendimi de unutuyorum.
Sakallar uzamış, gözler zemheride kalmış
Titrek eller ve yemeğe hasret nefsin isyanı
Nereye kadar sürer bilmiyorum. Belki bir hazan yaprağı gibi ince ince dökülürsün. belki de bir kış ortasında yenik düşerim
sensizliğe...
Kayıt Tarihi : 13.5.2023 13:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)