Gözümdeki evim bahçem sen.
Beni sıkanlar akılsızlar canım.
Hayal kaldı rüyamda geceden.
Bu ülkede insanlar var sanırım.
Dikelim çiçekleri çevreye yere.
Her-şey, tabiattır ağaçlar dere.
Sevgi olalım can hele bir kere.
Bu ülkede insanlar var sanırım.
İçimdeki bir sabahın çok serin.
Yeşilliklerin tanrım senin eserin.
Olmuştur harabe şimdi her yerin.
Bu ülkede insanlar var sanırım.
Fehmi.
Ey sevdiklerim ve sen ey tanrım.
Bu yeşilliklerin sayesinde varım.
Şimdi yok gözlerim okşadıklarım,
Bu ülkede insanlar var sanırım.
Fehmi Tazegül
Kayıt Tarihi : 26.5.2022 10:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fehmi Tazegül](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/26/sanirim-55.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!