Sanırım Şiiri - Gökhan Ebren

serin ve karanlık bir yol üzerindeyim
ürpermemek mümkün değil
dolunay yalnızca beni aydınlatıyor
ayak seslerim karışıyor
esen rüzgara...
her geçtiğim ağacın ardında
biri beni gözlüyor
her dalda bir baykuş tünemiş
hep bir ağızdan tek bir sesle ötüyorlar
korkuyorum
korkmamak mümkün değil...
üşüyorum
rüzgar dalgalandırıyor saçlarımı
öyle çok ses dokunuyor ki kulaklarıma
her yerden her şeyden...
rüzgar bir şeyler anlatıyor
duyuyorum...
tüm bu seslere
bastığım her çakıltaşı ayrı ayrı eşlik ediyor
ciğerime batıyor bu sesler
yığılıyorum dizlerimin üzerine
ellerimi göğsümde birleşitiriyorum
sıkıyorum
sanki seni sarıyorum...
sanki seni arıyorum....
bu yol....
serin ve karanlık...
dolunay yalnızca beni aydınlatıyor...
sırtüstü yatıyorum...
artık rüzgarı duymuyorum...
karanlıktan korkmuyorum...
hala seni sarıyorum...
kendimi sende sanıyorum...
sanırım....