Sanırdım Ki Şiiri - Cahit Karaç

SANIRDIM Kİ ;

Döndükçe dünya, güneş doğup karanlığı gündüz edecek.
Çocuklar uyanacak, kuşlar ötecek, karlar eriyip, buzlar çözülecek.
Düşmanlıklar kalkacak, kötülükler bir bir silinip yok edilecek.
Toprak kıyamete kadar bizleri besleyip doyuracak.
Ayın nankör olduğu gecelerde, ateş böceği bize ışık olup umut verecek.
Sanırdım ki;
Her doğan güneş bahar,
Her karanlık buz kesecek.
Toprağa düşen her yağmur damlası,
Rahmet olup bize hayat verecek.
Nerden bilirdim ki; Tanrım, bize kır çiçekleri gibi kısa ömür verecek.
Ayın nankör olduğu gecelerde, ateş böceği bize ışık olup umut verecek.
Sanırdım ki;
Her insan kutsal, sevilip saygı görecek.
Dünyaya gelen her kul, yiyip içip memnun gidecek.
Nerden bilirdim ki; Tanrım, bu yalan dünya hep böyle dönecek.
Bir aydınlık bir karanlık, iyi, kötü, güzel çirkin bilinmeyecek.
Sevgiler azalırken, dostluklar hepten yok olup bitecek.
Ayın nankör olduğu gecelerde, ateş böceği bize ışık olup umut verecek.
Sanırdım ki;
Her anasından doğan çocuk, yaşayıp dede, nene olacak
Güneşte kavrulan ten içindeki tüm canlar,
Bir gün esen rüzgarlarda savrulacak.
Yüksek tepelerde yeşeren tüm tohumlar,
Sevgililer elinde karanfil, lale, nergis, gül olacak.
Ayın nankör olduğu gecelerde, ateş böceği bize ışık olup umut verecek.
Sanırdım ki;
İnsanımız eğitilecek, cehalet tümden silinip yok edilecek.
Herkes önce kendini, sonra birbirini sevmeyi öğrenecek.
Sevip sevilmeyen hiç kimse kalmayacak.
Herkes sonunda cennete gidecek.
Sevip insanlığı öğrenmeyenler, bir karış toprağa hasret gidecek.
Ayın nankör olduğu gecelerde, ateş böceği bize ışık olup umut verecek.

18.06.2003
Cahit KARAÇ