Sanırdım Şiiri - Veysel Soysal

Ben çocukken çok mu çok avanaktım.
Her aksakallıyı dedem sanırdım.
Çağla verir diye dallara baktım.
Her büyük ağacı badem sanırdım.

Ortalığı bir birine katardım.
Koçar, teper, zıplar, cirit atardım.
Ninemin ayakucunda yatardım.
Orasını kendi odam sanırdım.

Her ne varsa, hedef olur taşıma.
Büyüklerim bakmazdı gözyaşıma.
Can kaygısı ağır gelir başıma;
Kulak çekmesini idam sanırdım.

Anlamazdım, siyasetçi kesimi;
Kulaklarda yankılanır isimi,
Veysel Soysal görür idim resimi,
Afiştekileri adam sanırdım.