Sanık Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Boş ver dediğimde yanlış anlama
Sonrası uçurumda bir çiçektir zaten
Terleyen korkudur avuçlarımda sonsuzluk.
Korumak isterim zamanın anlına düşen kimsesizliği,
Kucaklamak özlemiyle susan açlığı.
Çeker sözün ustaları çatal kılıçları,
Nice soluklar kimsesizliğinde yorulup, düşer karanlıklara.

Sen ki suyu bile öpmek istersin en tatlı yerinden,
Yolları bile ömrün kadar olsun örselemek.
Ne çıkarsa satılıktır oysa
Çoktan tezgâha sunulmuştur parşömen.
Sen ki tükürürsün satılmışlığın ballı böreklerine.
Tükürürsün pezevenk sahipliğine güzelliklerin.

Oysaki bulaşmamışlığımız daha değerlidir
Gündüzü körleten çalışmışlığımızdan.
Adı dağları aşan, nehirler gibi
Koruyabilmektir deve güllerinin direncini,
Taşabilmek utanınca kendi bentlerinin üstünden,
Nefes nefese yarış atlarından öte.
Hatanın ilmeği kalınca elinde,
Göğüs kafesini beşik gibi açıp
Sarılabilmektir, sımsıkı dostluklarımıza.
Oysa sisli perde çekilidir, her yerde.

Vatanın parçalı bulutlarında şenlendik.
Sağrılarımızca aktarlara belenip,
Dönüştürdük bitki örtülerini, bitkinliğimizin örtülerine.
Güne doğan halka halka ateş çemberi
Halka anlatılan sazlıkta badem şekeri.

Salgın ilgisizliğinden yeryüzünün,
Genler faili meçhul yatar toprakta,
Benler sanıktır, kimsesizliğin bekçiliğinde..