Sanı Şiiri - Halil Çamay

Nefret edilecek kadar tembelim
alaca karanlığa bulaşmış şarap dolu kadehim
ne bir yudum içebiliyor,
ne de karşımda oturan kadının
deniz mavisi gözlerinden dökülen
kristal gözyaşlarına bir kelime edebiliyorum

Nefret edilecek kadar tembelim

Sol yanımda egenin mavi suları
yakamozlar cilveleşiyor ay ışığında
birazdan gün doğacak
büyü bozulacak
kal desem bir ömür
git desem deniz tutuşacak

oysa romantizm ve yalnızlık;
onun kuğu boynunun alaca karanlık siluetinde
tan ağartısı aydınlatıyor sağ yanını
keder çirkin bir konuk güzel yüzünde
bir sigara yakıyor,
elini tutuyorum
saçlarının kokusu...
sabah rüzgarı...