Umutsuz bir vaka.
Gecenin sonsuzluğu yok ki
Yalnız kadar keskin
Anlaşılamamak kadar
Hissizleşmek de ne kadar zor
Biliyor musun anne
Ben sen görmeden neler yaşadım
Sana anlatamadan neleri bastırdım içime
Nasıl susup kaldım öylece
Anne kendimi sana hep mutlu gösterdim
Bazen kaçıyorum gerçeklerden
Yorgun kalıyor bu narin bedenim hislerden
Bazen sözlerimde yıkılıyorum zirvelerden
Aşağı yuvarlanıyor bu ruhum hislerden
Hava da bir koku var
Delici bir o kadar da yorucu
Nefes aldıkça yıkılıyor sanki ortalık
Aldığın her nefes çökertiyor insanı
Yorulmuşluğun hissi süzülüyor rüzgarla
Bazen kaçıyorum her şeyden uzaklara
Ne kadar gidersem gideyim
Yakalıyor beni
Tutuyor beni
Söküyor kalbimi söylenen laflar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!