Sanduka Şiiri - Süheyla Altınkaya Turan

SANDUKA
Yarasalar üşüşür
Gece yarası kelimelere.
Kumruların yarım kalan sevişmelerine
Evrilir karanlık harfler
Ters yüz edilen hüznü
Gagalar soluklarında.

Acemi bir heykeltraş yontar
Zamanı ellerinde.
Unutmaya baş kaldırır anımsamalarım.
Yer,gök!
Yaprağı yiyen tırtıl!
Kanadında turkuaza sığınan
Kelebekten ayrılık!

Vedası şarkısız ve uykulu
Dudakları ay ışığını içen
Şafağı sağan acı.
Uğultulu geçit töreni
Ve dereler dolusu gözyaşı
Çıkrığında ağlayan gözyaşı.
Yazgıdan kazınan
İşlek kuyu ağzı
Kalbimin ortası.

Ayı dinler kahinden
Ruhunun küllerine
Huşu elbisesinden
Giydirir geceyi.
Yıkıntısına kanar en çok yaralar.
Harmanlanmış şehri bohçalar sandığım
Sen giderken
Telaşlı martı çığlıkları
Dolanır ayaklarıma.
Gecenin alnında
İncecik kırılan sardunya kızılı.

Bir aşk kendine yolcudur en çok.
Her aşk içine giden yoldur.
Süheyla Altınkaya Turan