Sandın Şiiri - Mustafa Özdemir 4

Gözünün önünde tesennuh telleri
Ömür kafesini altın mı sandın
Hoş gelince kulağa nağmesi sesi
Hezar ı canı senin mı sandın

Sedası yankısı sardı mı seni
Ademi oğluyla bir mi sandın
Şu yalan han 'ın yalan mabedı
Sen çekip gideni gelir mı sandın

Güneşe nazın, konup göçerken
Istikazin sonunu yarın mı sandın
Ne bam ı çeşmler toprak olurken
Huzmeler tenine esir mı sandın

Tuttu diye elin kitabı kalemi
Bir defter tutani kendin mi sandın
Midadı hokkayi bırakan gitti
Menkıbe yazıya sığar mı sandın

Sırtında kalburun bir ahvad gibi
O haylaz sırtından iner mı sandın
Düzlenir elbet ömür zaviyesi
Alemin mimarı şaşar mı sandın

Bir yastıkta bir ömür yol alsanda
Beşeri kendine yoldaş mı sandın
Yalnız yürür insan sıratta
Orda hatir gönül kalır mı sandın

En son kürekte kalır herşeyin izi
Taşta fatihayı mezar mı sandın
Gondermediysen evvel mumu kandili
Yalvarsan bir ışık sızar mı sandın