Sandın (özel) Şiiri - Zeki Günay

Ey hadsiz gafil, sen benim şiirime,
Namlı döner de mermi çatar mı sandın.
Benim şanlı kalemim Allah bir derken,
Sen beni cehennem de yanar mı sandın.

Nice şairleri güya susturdunuz,
Sen beni susacak bir korkak mı sandın.
Bak bakalım şu yüreğimin nabzına,
Senin gibi üç buçuk atar mı sandın.

Şiirleri mi kim yasak edebilir,
Sen evlatlarımı, sahipsiz mi sandın.
Yeri titreten, gökten rahmet indiren o,
Ey hadsiz, sen Rabbimi güçsüz mü sandın.

Diyorsun ki seni zindana atarlar,
Karanlık zindana nur, girmez mi sandın.
Rabbim bana şah damarımdan da yakın,
Zindanlar ve zulümler yıkar mı sandın.

Kâfir dostunla gezinip duruyorsun,
Sence bizde müminler biter mi sandın.
Haddini bil sen, ben Asımın oğluyum,
Çevrende ki güttüğün koyun mu sandın.

Asası olan Musa’yım zannediyor,
Yoksa yanındakini Hızır mı sandın.
Bak bakalım bana ey deccal ’in soyu,
Sana boyun eğecek kâfir mi sandın.

Kalemim kıldan ince kılıçtan keskin,
Pas tutmuş, küflenmiş, hurda mı sandın.
Sonsuz hamt olsun, âlemin tek Rabbine,
Onun için can vereni ölümü sandın.

Kızdırma beni, çehrem sarmasın seni,
Kâfir boynun kılıçla kopmaz mı sandın.
Sen daha beni tanımıyorsun bile,
Şu korkak ordun beni yıkar mı sandın.

İşte gök yarıldı vakit tan yelidir,
Meydanları yüreksiz ıssız mı sandın.
Görelim şu gücünü çek kılıcını,
Sen Kuran-ı güçsüz bir kale mi sandın.

Kul Zeki’yim Allah’a eğilir başım,
Kâfire el uzatan hain mi sandın.
İmanım tam, başlasın adil savaşım,
Sen Peygamber ümmeti kaçar mı sandın.

Şair YAZAR: ZEKİ GÜNAY
23.01.2019