Sandın Şiiri - Sadık Yılmaz

Bir bankta oturmuşum zemheri üşüyorum
Canıma tak etti yâr, yalnız sen mi usandın
Hayatın çemberinde nedense düşüyorum
Emanet bedenimi, çürütür müyüm sandın_

Sevdamın cömertliği, verdiğim bu imtiyaz
Simsiyah saçlarıma sayende doldu beyaz
Uykulardan uyandım birden vurunca ayaz
Gönlümü yatıştırıp, avutur muyum sandın_

Ne mahsuru vardır ki her gün anıp uslansın
Beklemekten biçare varsın yürek paslansın
Yokluğundan mustarip şu bedenim ıslansın
Sağanak yağmurlarda kurutur muyum sandın_

Denizi seyre daldım, kuşlara verdim simit
Kotayı mı aşmışsın sevginde dolmuş limit
Aşktan mı kaçıyorsun bir nebze yok mu ümit
Senin gönlünü çalıp yürütür müyüm sandın_

Zamana yenik düştü görsen halim klasik
Sanırım üşüyorum sesim çıkmıyor, kesik
Emanet yaşıyorum sanki bir şeyler eksik
Seni usumdan silip, unutur muyum sandın_

Tarih:15.01.2019______________________