Sandım Hayat Kadını Şiiri - Erkan Batal

Tel örgülerin önünde
Tutarken o gece nöbet
Birden bire bir karaltı
Görünce aldım vaziyet

Dur çekince önce durdu
Sonra kaçar gibi oldu
Ateş ederim deyince
Korkusundan heykel oldu

Tüfeğimi doğrultarak
Gel dedim oda yaklaştı
Parolayı sorunca
O an bana bir göz kırptı

Vazifeme istinaden
Kaldır dedim ellerini
O an başımı döndüren
Göründü incecik beli

Biraz daha yaklaşınca
Seçer oldum suretini
Ben diyeyim sanki Venüs
Siz dersiniz zaten kendi

Hazır fırsat önümdeyken
Cesaret alıp halinden
Aramızdaki tellerin
Atladım hemen üstünden

Söylemeyince adını
Sandım ki hayat kadını
Ücretini ödeyerek
Alayım dedim tadını

İnanın yok hiç günahım
Şeytanın sözüne kandım
Buhar tüten dudağına
Kelepçelendi dudağım

Ses etmeyince sandım ki
Onunda gitti hoşuna
Tam üstümüzü giyerken
Yakalandık yüzbaşıya

Öğrendim sonra gerçeği
Meğer o yol kestirmeymiş
Tarladan eve dönerken
İlk defa o yolu seçmiş

Ne bileyim tiki varmış
İstemeden göz kırparmış
Lal olduğu yetmez gibi
Kulakları da sağırmış

Ne olursun komutanım
Affet beni yalvarırım
Eğer ki kabul ederse
Ederim onu avradım