Sandım Şiiri - Tahir Özdemir

Bir dolunaydı gelip geçti sandım
Özümüz insan sözümüz nerde yanıldım

Övülesi yalnızlık
Odaları bizim değil
Sabahları kırmızı çaydanlık
Demi ne kadar az olsa da
Kalabalıkta tamamlanır sandım
İçimin görünmezliği gibi siyah kupa bardağım

Siyah demir kapının yanında
Bir bir dizilmiş akasya ağaçları
Duvarın bitiminde iğde söğüt gibi salınır
Sıra sıra dizilmiş beyaz pervaneler
İçimdeki dağları havalandırır

Olsun geldin bana yeter yoktun
Kalbime saplanmış acı yoksun

Ne zaman görsem kuzeyden kuzeye eser rüzgâr
Zalimin sofrası zehir adı olmuş çomar
Merdivenleri çıkıyorum beşer onar
Bir yere varacaktım sandım