Sandığın Kadar Şiiri - Nahit Can Aydın

Sandığın kadar, yanıltgan,
Anladığın kadar yetersiz,
Nesne mi şu gördüğün gölge?
Gölgenin en kara yerinde,
Alay, alay bir serinleme...

Bir bakmışsın ki sabah olur,
Bir bakmışsın ki bulut, bulut bir gök,
Sen sabahı terledin,
Yağmurlandı caddelerin uyuşuk yüzü,
Bir toz, bir koku...

Bir akordeon sesine uzanan,
Sen, ben ve sadece kulaklarımızla hatırlanan...
O yabancı film...

Gölgeli, gölgeli üşeniyorum,
Birkaç söz söylerimde, yok olur zaman..
İşte o zaman...
Gri, gri düşünüyorum...