Sandığa Adım Adım…(3) (Uluçınar-Kendi ma ...

Bir önceki yazımda beş madde olarak belirttiğim “Nasıl bir Söke”nin (a) maddesinde demiştik ki, “ Söke, nasıl mutlu yapılabilir? “ Şimdi birlikte, bu sorunun cevabını arayalım.
“SÖKE, NASIL MUTLU YAPILABİLİR? ”
Yıllardan buyana; Söke sokaklarında dolaşırken, insanların yüzüne hiç baktınız mı? Bu yüzlerde, bir gülen yüze rastladınız mı? Gülen yüzleri bırakın, gülümseyen yüzleri bile görebilmeniz neredeyse, imkansız…Bunun sebebini hiç düşündünüz mü? Ya da; bugüne dek bizi yönetenler acaba hiç düşündü mü, araştırdı mı? Bu tespit ve sorular aslında, tüm Türkiye için geçerli…Ama bizler; şuan Söke’yi konuşuyoruz O nedenle tartışmamız, Söke için.
Bir ülkenin, bir yörenin insanlarının yüzü gülmüyorsa, orada büyük sorunlar var demektir. Hele hele o yüzlerde gülümseme bile yoksa, sorunlar çok daha büyük boyutlarda demektir. O yüzü gülmeyen insanların en aşılması zor sorunu, birinci derecedeki problemi, mutlaka ekonomik sorundur. Para sorunudur. Geçim sıkıntısıdır. Bu da; o ülkedeki gelir dağılımının adaletli dağılmamasından kaynaklanmaktadır. Bireylerin gelirlerine göre fiyat dengelerinin kurulmamış olmasından ileri gelmektedir. Aile bütçesine giren paranın, mutfak giderlerini karşılayamaz olmasından doğmaktadır.
Öte yandan; gelip geçen hükümetler, geçinemeyen, ülke nüfusunun % 70-80’ni oluşturan aç ve açlık sınırı altındaki insanların cebinden elini çıkarmadıkça, her bütçe ayarlaması gerektiğinde o yoksul insanların sırtına zam kamburlarını yüklemeye devam ettikçe, yanlış ücret politikalarıyla acılarına biraz daha acı katıp, yaşamlarını daha da zehir etmeye, yaşanmaz hale getirmeye çalıştıkça, elbette yüzlerde gülücük değil, gülümseme bile göremezsiniz…
Gelelim Söke’ye: insanlar aldıkları düşük ücret ve yevmiye gelirleriyle, çoluk-çocuğu ile birlikte açlık yaşamına itilmiş, bundan da kimse rahatsız olmuyorsa… Esnaf; ömrünü dört duvar arasında müşteri beklemekle geçiriyor, tezgahına koyduğu mallarını satamıyor, paraya dönüştüremiyorsa, her gün siftah yapmadan kepengini kapatıp, dükkan giderlerini, vergisini, eve götürmek zorunda olduğu ekmeğini dahi alacak para kazanamıyorsa, (bir arkadaşımın icra dairesinden yaptığı araştırmaya göre) bugün Söke İcra dairesinde birikmiş 30-40 bin dosya icra işlemi, haciz muamelesi için bekliyorsa… Memur, işçi, sözleşmeli, emeklisi maaşı aldığı gün dağıttığı zaman, alınan ücreti borçlarına yetmiyor, bir ay boyunca nasıl geçinirim, korkusunu yaşıyorsa, bu korkular bunalıma dönüp yuvalar dağıtıyor, cinayetler işletiyor, intihar ettiriyorsa… Çiftçi; bir ekim sezonu boyunca kaldıracağı ürün için yaptığı masrafı, kaldırdığı ürün geliri ile karşılayamıyorsa, yöneticiler bu sorunların hiçbirine çözüm bulamıyor, sadece günü geçirmek için boş vaatlerde bulunuyorsa…Tüm insanlar, bu sıkıntılar nedeniyle yarınından endişe ediyorlarsa “ YÜZLERİ NASIL GÜLSÜN! ? ”
Bir başka yara; bu kentin çalışabilir durumda olan, her ferdi, özellikle gençleri, okumuşu, okumamışı, emeklisi, öğretmeni bir ömür kadar değerli olan, boş zamanını, işsizlik nedeniyle kahve köşelerinde, okey masaları başında boşu boşuna öldürmektedir. İşgücü boşa harcanmakta, tembelliğe neden olmaktadır. İşte tüm bu sorunlar; Söke’de çözüm beklemektedir. Bunların tek çözümü ise; yatırıma yönelmek, bu kentte istihdamı artırarak, işsizliğe son vermekle, hakkaniyete dayalı ücret ve gelir dağılımı, tüm gider kalemleriyle birlikte, mutfak gelirini, bütçe dengesini sağlamakla mümkün olacaktır. İşte burada; biz seçmenlerin yapacağı iş, siyasi parti ekiplerini çok iyi dinlemek, bu kaleme aldığımız sorunları en iyi şekilde çözeceğine inandıran, emin olacağımız siyasilere yönelmemiz şart olmuştur. Bu sorunları çözdüğümüz gün SÖKE’NİN de kurtuluşuna imza atmış, Söke halkını kurtarmış olacağız. İşte o zaman; gülmeyen yüzlere gülücükler gelecek, bu gülücükler kahkahaya dönüşecek, MUTLU BİR SÖKE yeniden kurulmuş olacaktır. Oylarınız onun için değerli…Yanlış kararın vebali de onun için ağır ve büyük olacaktır. İyi düşünün. Yarınlar, hepimizin.