Sandalcı Şiiri - Şenol Şener

Sahile uğradım, binbir düşünce
Yürüdüm sandala, orda görünce
Beyim dedi, gezdireyim serince
Gülümsedim bir an, yok be sandalcı

Israr etti gittim, hadi bakalım
Biraz da sulara, bizler akalım
Kürekleri yavaş yavaş çekelim
Durma ummanlara, ak be sandalcı

Sandalım sularda, salınır gider
Çürümüş dertlerim, içerim heder
Sıladan ayrıyım, dolmuşum keder
Vatanıma doğru, çek be sandalcı

Sandalın küreği sulara batar
Yüreğimde acı'm hep katar katar
Bu gönülde bilsen, ne dertler yatar
Beni bu sulara, ek be sandalcı

Anlattım sandalcı, besbeter oldu
O çakır gözleri yaşlarla doldu
Sigarayı bıraktım, çok zaman oldu
Sen benim yerime, yak be sandalcı

Onun için sandal ayrı bir zevkti
Karanlık gecede, çektikçe çekti
Konuşacak oldu, sesi ürkekti
Dedim dök içini, dök be sandalcı

O anlattı ben dinledim ağladım
Ne dert varmış ben derdimden utandım
Dünyanın kahrını, çeken ben sandım
Susma ciğerimi, sök be sandalcı

Ben anlattım, o derdine ağlamış
Sözlerimi hep kendine bağlamış
Yüreği şelale olmuş çağlamış
Sen beni eyledin, şok be sandalcı

O gözleri pınar oldu akıyor
Utanarak göz ucuyla bakıyor
Duruşu da ciğerimi yakıyor
Utanma yüzüme, bak be sandalcı

Dertsiz yokmuş bir kez daha anladım
ŞENER'im hüzünü, ben yasakladım
Mutluluğa yürü, hep adım adım
Bu karnım dertlere, tok be sandalcı