Sandalcı Şiiri - Hasan Gün

Bir garip duygunun sandalcısıyım.
An gelir ufuğa kürek çekerim.
Açıkta; kıyılar küçüldüğünde,
Bir martı hüznüyle dibe çökerim.
Bir garip duygunun sandalcısıyım!

Sürüklensem gün gün ıssızlığıma,
Artık ne bir fener ışık tutacak,
Ne bir ses yırtacak karanlığımı.
Yaşadığım bile unutulacak.
Sürüklensem gün gün ıssızlığıma...

Anımsıyorum da o ellerini...
Kırık bir tebessüm eşlik ederken,
Gözlerini birden kaçırmıştın da,
Hani kaldırmıştın ''Hoşçakal! '' derken.
Anımsıyorum da o ellerini...

Gün geçmiyor yüzün gelmesin akla!
Nasıldı yüzünde yerleşen hatlar!
Bakışların hala dinleniyor mu,
Sularda; estikçe serin inbatlar!
Gün geçmiyor yüzün gelmesin akla!

Tam düşmüşken ufka gurub-u akşam,
Çekilir evlere adımlar,erken,
Gittiğin gün gibi dimdik ve hızlı,
O adımlarla gel şafak sökerken.
Tam düşmüşken ufka gurub-u akşam...

Dedim ya:''Garip bir duygu benimki! ''
Pusulasız ise yön gösteren kim?
Kah bir sürüklendim kah bir yol tuttum.
Anladım senmişsin gaye nitekim!
Dedim ya:''Garip bir duygu benimki! ''