Sandal ve umman Şiiri - İsa Kaya

sonra rüzgar çıktı birden

ufka sis çöktü
bir his ki soğuk
düşleri üşüttü

kuşlar çekildi sonra
göğü gri bürüdü

gözlerine baktım
rengi soluktu

ve ellerin
kabanın içinde

ellerim
sığmaz ki bir yere

yalnızdık,

oysa ikimiz bir olunca hiç
yalnız kalmayacaktık

hatırla,

kıyılarımızdan uzaktaydık
aşka yol almak gibiydi onca mesafe

ve ben hiçbir zaman bu kadar çözümsüz kalmamıştım
suskunluk denen bilmeceye

ayaktaydın
sallanıyordu aşk
sevda denizinde

tuttum kollarından

sandın ki düşme diye

öyle değildi işte..