Sandal barınağı esmer gecede 5

1007
SANDAL BARINAĞI ESMER GECEDE 5
Yalpa vurur bir sağa bir sola şapkalı keriz
Yengeç misali

Şapkayı yıkmış da geriye

Sallan babam sallan

Elinde boş şişeler ihtiyar balıkçı
Siyah poşette

Seslenir bana cam arkasından

Ve 1903
Ve siyah beyaz bir mont sırtında

Ve çarşı
Ve ihtiyar balıkçı hayatın oğlu hayata karşı

Ve genç sevgililer
El ele

Kız oğlanı bekler
Oğlan sevginin kıyısında siner

Ve baba parası bol genç homongolosta

Baba cakası

Tozu dumana katar arabası
Anasını yetiştirecekmiş gibi bir yerlere

Ölü bir ev
Ölü bir pencere

Ölü ışıklar
Bu ne biçim dünya
Bu ne biçim bir bahar

Bana yaptıklarını yazmayacağım
Utanırsın
Seni utandırmayacağım

Var mıydı ki veda bu gidişinde

Yılları saymak faydasız sayılmaz
Saçlarındaki akları
Yüzündeki çizgileri say sayabilirsen

Giderken gökyüzünü
Ay ve yıldızları bıraktın ardında

Bulutları götürdün ki en çok da sana benzerler

Yağmur olmasın diye dünyamda
Yağmasın diye omuzlarıma kar

Karanlığa yürür iki gölge
Biri bir eşkıya surat
Diğeri az biraz mahcup

Her gelen geçip gidiyor zaten gecemde

Ve bir melodi kulağımda
Ahmet Kaya’lı türküler
“Bir de sen gitme”
Atilla İlhan’lı şiirler
Çok nostaljik
Unutulmak unutmak üstüne

Olanlar olmuş zaten der gibi bu şehirde

Beyaz bir kaya sol yanım
Güya ışık sağ yanım
Ne olmuş bu şehire

Geri dönüşler bile şüpheli

Faili meçhul bir akşam bu
“Bu ne sevgi ah
Bu ne ızdırap”

Nasibim şarabım ille de hayalinde hayat

Git gidebildiğin yere kadar

Ben buradayım işte
Akşam da burada

Seni güne gün batımına benzetirdim beni akşama

Gıdığının tadı kaldı dudağımda

Ve yeni yetmeler
Evden firarlar
Geç gitmeler

Azar işitmeler
Küfürler
Gırla

Gidin bakalım şeftali sakallı bebeler

Halep oradaysa babanız da burada

Aldı şapkalı keriz ihtiyar balıkçıyı da yanında götürdü

Derken çıka geldi kafası bir milyon
Geriye
Elinde bira

Elim şiirde benimse aklım hep senli
Hayalin zulamda

Küsmüş
Kızmış
Selamsız sabahsız geçti

Var git ellerin yari var git

Senden öğrendi en sonunda
İhtiyar balıkçı
Beni böyle yok saymayı
Vurup da geçip gitmeyi yanımdan

İnan ki ışığın söndü

Gece sen oldun şimdi
Ay sen yıldızlar hep sen
Şafağa vuruyorsun

Ve hep bir hayal sen bin hayal oluyorsun

Ve bir pazar sabahına vuruyorsun gecemle
Yağmurlu

Ellerim mahmur

Ve bir hayal daldığım gittiğim

Son mevsim
Son sevgi son sevda ve son aşk

Bir tablo beliren yüzümde

Bir orman aşk
Bir tahta kulübe sevgi
Ve bir patika yol hep sen sevda

Her mevsim sen son mevsim ilkbahar

Bir mutsuz prenses kapımda
Elleri beyaz
Yüreği beyaz

Ve ben bir martı öyle sanır beni hep sınırsız bembeyaz

Kapı önünde
Kütük üstünde yolumu gözler

Gözleri okyanuslar dibi en derininden okyanuslardan kalma

Kimi bir çivit mavisi
Kimi bir yosun yeşili
Kimi de bir kızıl ve zifiri ve kimi kestane

Yağmur damlası gözünde

Yağmur damlası döşünde

Yağmur damlası elinde

Geleni ben sanır
Bense her yolu ona çıkan bir keskin kılıç hep sırat

Mutsuz prenses

Çok mutsuzum
Umutsuzum

Boyunu bilirim
Posunu da
Endamının rengini kokunu

Yağmurdan sonra açan güneş benim
Sense gökkuşağı
Aç ellerini

Ve bir midye kabuğu içinde yüreğin atan avuçlarımda

Bir mavi balon
Bir minik serçe
Bir beyaz martı

Güya seni yazacaktım geceye şafağı beklerken

Bir yaban gülü
Bir esmer

Çok içme demiştin bana
Bira
Çok sigara

Yoksa karışmazdım demiştin

Karışma zaten

Şiirim özlemim güzel gözlüm ölümüm sandal barınağım sen oluyorsun.

özay sağlam