Kürekleri çekmekten ellerim nasır tuttu.
Uçsuz bucaksız denizin ortasındayım.
Rengi gözlerin, berraklığı tenin.
Islak bir sahrada serap görüyorum...
Kürekleri gittiğim yöne doğru çekiyorum,
Ama sürekli maziye bakıyorum.
Seni görüyorum elimi uzatıyorum,
Derin maziden kurtarıyorum.
Islaksın, şaşkınsın,
Yüzerek kendin mi geldin,
Yoksa başka bir tekneden mi düştün,
Bilmiyorsun...
Üzerinde o çiçekli elbise var.
Karşımda oturuyorsun , tedirginsin,
Yine de gülümsüyorsun.
İçi gülen gözlerinle bizi bana anlatıyorsun.
Martı seslerini bile duymuyorum.
Göreceğimiz bir kara olduğuna inanmıyorum.
Başladığımız ve varacağımız yer arasında, kalmayı umuyorum.
Keşke...
Emrah Kısmetli
Kayıt Tarihi : 23.11.2019 19:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Maziye bir göz kırpmayla beraber bu şiiri bir sabah kucağımda buldum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!