Sandal Şiiri - Nuran Karaca

Bazen düşünüyorum da;
düşüncelerimin neresindeyim!
kırın da, ovasın da neşeyle dolaşırken
nasıl oluyorsa birden;
bir uçurum kenarında buluyorum kendimi.
Ve görünmez bir el
itiyor ürpertili bedenimi aşagı.

Kararsızlıklarım mı?
pişmanlıklarım mı?
hedeflerim olduğu halde
daha ilk adımı atamayışımdan
kendime öfkem mi? .

Acizlik desen değil!
defalarca hüzün dağlarının altından çıkarak;
enkazımdan yeniden yapılanmayı başardım.

Korkaklık değil!
Allahtan başkasından korkulmayacagını
daha çocukken ögrendim.
Tembellik değil!
ömrümce boş boş
oturmaya üşendim.
sabrımsa; takdire şayandı.

Başlı başına hatasız;
bir eser olamaz insan,
hatalarımı olgunlukla kabullendim:

O halde;
beynimin kıyılarında neden dolaşıyorum? .
Okyanus aşar beni;
ve gemi:

Bir sandal lazım nehire açılmama
o Sandal’ı çoktan hakettim.

13 08.03.2017