Sandal Şiiri - Bayram Eser

“fırtınalı sular
hiç bana göre değil
kıyıya çektim
ruhumun köhne sandalını

bir sığınak olsa
ne iyi olurdu

uzun yollar yorgunuyum ben
kendi içimde
kilometreler kat ettim

nice menzillere vardım
nice yollar tükettim

yılların yorgunluğu
sinmiş yaşlı bedenime

kendi kendime rehber oldum
kendimle dövüştüm
benliğimi alt etim

öyle anlardı ki
küreksiz
dümensiz
yelkensiz
ve
hep sensiz kaldım

çoğaldım
düşümdeki sende
çoğaldım üredim
hamile bir bedende

tenim akraba oldu
yaşlı kertenkelelerle
inatçıdır çelikleşmiş
ve bilgedir şaşılası
ve hassas acınası
zırh oldu bana
korunaklı

yüzümde kırışıklar
yaşananların çivi yazısı
hafıza kayıtlarıdır
okumaya lisan ister
okumasını bilen
bir dişi insan ister

eksiğim sen olmadan
oysa
pek çok kişiden daha tam

eksiğim seninle olmadan
olsan
tam olur seninle olan adam

gel bana
gel ruhumun sandalına
ruhun dinlensin bende
biliyorum sen de yorgunsun
sen de
bir sığınağa muhtaçsın

gel bana
bedenin bedenimde
tenin tenimde
elin elimde olsun
sarı saçların düşsün yüzüme

gözündeki ışığı getir
bir de
o hoş kahkahanı
unutma gülen yüzünü

merhametini
sohbetini
şehvetini getir

seninle gelsin
senin olan ne varsa
ve seninle var olan
ve
sana yakışan

gözlerini getir
yeşile çalan ela
sözlerini getir
sarışın
bayram şekeri tadında

sen gel
mucize yarat
seni ben yap
beni sen
bir tek kişi görsün
bizi gören

bana
benim aşık olduğum
o
güzel kadını getir…”

13.09.2016